بررسی تفاوت نگرش ایمنی در بین کارگران حادثه دیده و ندیده شاغل در چند پروژه حفاری تونل

نگرش ایمنی از دهه 1970 مورد توجه محققین ایمنی و روانشناسی قرار گرفت ولی در سال های اخیر با انجام مطالعات مختلف مشخص شد که بین رفتارهای ایمن و نگرش ایمنی ارتباط مستقیمی وجود دارد بطوریکه یکی از مهمترین فاکتورهای پیش بینی رفتارهای ایمن کارگران، نگرش ایمنی آنها می باشد. این مطالعه توصیفی، بصورت تحلیلی- مقطعی انجام گردید. داده ها و اطلاعات مورد نیاز در این پژوهش به کمک یک پرسشنامه معتبر و روایی شده،بنام بررسی وضعیت نگرش ایمنی جمع آوری شد.مطالعه حاضر، مطالعه ای جامع در یک موسسه با سابقه،تخصصی و فعال در حوزه تونل سازی است. 300 نفر از کارکنان این موسسه تحت مطالعه قرار گرفتند که از این میان، 150 نفر از افراد حادثه دیده شغلی در مقایسه با 150 نفر از پرسنلی که تا به حال دچار حادثه شغلی نشده اند جزء نمونه آماری می باشند. این پرسشنامه از 25 سوال تشکیل شده است که در نهایت از مقیاس لیکرت برای اندازه گیری و کمی نمودن نگرش ایمنی کارکنان استفاده شد. در این مطالعه از روش های آماری مختلفی نظیر توزیع کای اسکوئر، توزیع فیشر، t-test و رگرسیون لجستیک در نرم افزار spss16 استفاده گردید. آنالیز رگرسیون نشان داد که بین نگرش ایمنی مثبت کارکنان با سطح تحصیلات،عدم انجام ورزش بصورت منظم و همچنین وقوع حوادث رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد(05/0> p) ولی بین نگرش ایمنی با سن،وضعیت تأهل،سابقه کاری،وضعیت مرتبط بودن شغل کارکنان با تحصیلات آنها و همچنین با گروه شغلی ارتباط معناداری یافت نشد.90 درصد کارکنان حادثه دیده دارای نگرش ایمنی مثبت هستند این در حالی است که در بین کارکنان حادثه ندیده فقط 41 درصد دارای نگرش ایمنی مثبت می باشند و 59 درصد دارای نگرش ایمنی منفی(نمره کمتر از 75 است) می باشند. تغییر سیستم مدیریت ایمنی از رویکرد "انفعالی" به "فعال"،نیازسنجی دقیق آموزشی و ارائه آموزش ها با بهره گیری از اسناد مختلف حوادث، برنامه ریزی دقیق بر روی کارکنان ورزشکار و ارائه امکانات در جهت افزایش سطح تحصیلات کارکنان؛ در افزایش نگرش ایمنی کارکنان پروژه های حفاری تونل موثر و مفید است.